Jaloerse Sofie 

Sofie benaderde mij met de vraag hoe om te gaan met jaloezie in een relatie.

Allereerst, een beetje jaloezie is wat mij betreft niet verkeerd in een relatie. Het geeft ergens aan dat je om de ander geeft. En andersom, wanneer je een jaloerse partner hebt, is de jaloezie vaak ook ergens vleiend: je partner vindt jou blijkbaar zo leuk, dat hij of zij jou voor zichzelf wil houden. Het wordt pas storend op het moment dat het één van jullie of jullie beiden beperkt en dusdanige spanning oplevert dat er ruzies of afsluitingen van komen en jullie (steeds vaker) uit verbinding gaan.

Sofie beschrijft dat zij, zodra haar man aangeeft dat hij gaat lunchen met een vrouwelijke collega, ze al verstijft in haar lijf. Een paniekreactie. Verschrikkelijk vindt ze het, want met haar verstand weet ze ook wel dat er op dat moment geen reden is om bang of onzeker te zijn. Sterker nog, ze wil absoluut niet die jaloerse vrouw zijn. Toch ontkomt ze niet aan die lichamelijke reactie. Ze omschrijft het zelfs als een vorm van ‘zuur’ worden. En ze wordt fel. ‘Hoe ziet ze eruit?’ is het eerste wat ze vraagt aan haar man. Ze schaamt zich direct al voor deze vraag. En tegelijkertijd wil ze, nee, eist ze een antwoord. Hij laat een foto zien. Shit. Ze is nog knap ook. Alles wat haar man daarna zegt, valt verkeerd. ‘Ze is te oud’, ‘ze is getrouwd’…de woorden van haar man stellen haar verre van gerust. En maken het gevoel alleen maar erger.

Gelukkig is dit niet de eerste keer dat Sofie te maken heeft met dit jaloerse gevoel. We hebben in de relatietraining hier aandacht aan gegeven. Want ze is zó ontzettend klaar met dat jaloerse gevoel. En haar eigen veroordeling daarop. Ze haat dat deel echt van zichzelf.

Dit keer weet ze wat ze moet doen. Ze pakt de ruimte en de vrijheid om zichzelf te troosten zodra ze de golf van jaloezie voelt. Sofie vertelt dat ze aan de keukentafel zat toen het gesprek met haar man plaatsvond, en dat ze, ook al voelde ze zich een beetje ongemakkelijk om dit te doen in het bijzijn van haar man, toch even haar ogen dicht deed en stil was. Eigenlijk wilde ze al niet laten merken aan haar man dat ze (weer) jaloers was, maar het verzuurde gevoel was zó sterk dat ze ook niet anders kon dan er gehoor aan geven. Het dichtdoen van haar ogen zorgde ervoor dat ze naar binnen kon keren. En het zorgde ervoor dat ze kon voelen. En dat ze de rust vond. Ze omschrijft het als een soort zachtheid die ze dan vindt. En met die zachtheid kost het haar weinig moeite om op neutrale toon uit te spreken dat ze het even moeilijk heeft. Ze spreekt uit naar haar man dat ze bang is dat haar man niet door heeft dat die vrouwelijke collega mogelijk uit is op hem. En dat ze vindt dat hij signalen afzendt die ervoor zorgen dat zij denkt dat hij beschikbaar is. Ze zegt in alle rust tegen hem dat ze het niet fijn zou vinden als hij alleen met haar een drankje gaat doen bijvoorbeeld na de lunch of het teamuitje wat daarop volgt. Haar man vindt dat, tot haar verbazing, fijn dat ze dit uitspreekt en hier een grens trekt. Ze spreken af dat hij wel kan gaan lunchen met haar en een andere collega, maar dat hij daarna niet nog samen wat gaat ondernemen.

Sofie weet ondertussen dat dit jaloerse gevoel afkomstig is vanuit haar jeugd. Zij moest vechten om de minimale aandacht van haar emotioneel afwezige moeder en vader. De minimale aandacht die er was moest ook nog eens verdeeld worden over haar en haar jongere zusjes. Als kind heeft dat haar hopeloos doen voelen: als er aandacht was, ging die ook nog eens naar haar zusjes. Datzelfde gevoel speelt ook op als haar man aandacht geeft aan een andere vrouw. Als ze dit gevoel probeert te onderdrukken, wordt het alleen maar zuurder en sterker. Het is dus belangrijk dat ze dit gevoel blijft opmerken en de aandacht geeft die het nodig heeft. Ondertussen is het ook belangrijk dat ze blijft voelen wat haar wensen zijn in de relatie: waarmee kan zij leven? Zij kon, omdat ze dit keer niet ontplofte, een normaal gesprek hebben met haar man hierover. Ze liet het kleine, boze, verontwaardigde meisje in haar niet ‘het gesprek’ voeren, maar ze is wel bij haar, om haar te troosten en haar boosheid te horen. Hierdoor neemt de emotie al in kracht af en kan de volwassen vrouw in haar het roer overnemen.

Bovendien kan ze, omdat het kleine emotionele meisje in haar niet de overhand heeft, goed voelen dat haar man vertrouwen het meest zuiver voelt. Al is dat spannend voor haar. Ze heeft geleerd dat het haar helpt om te voelen hoeveel zij zélf waard is. Op de momenten dat ze dat goed kan voelen, is ze totaal niet bang voor vreemd gaan van haar man. Dan komt een rust over haar en ontspant ze. Hierdoor gaat ze haar eigen gang en let ze niet op haar man  (wat haar weer leuker en interessanter maakt voor haar man, maar dat terzijde).

Het is niet zo dat het jaloerse gevoel van Sofie nu voor eeuwig verdwenen is. Het zal terugkomen. Maar ze leert zichzelf (en dit zal met vallen en opstaan zijn) een andere manier van denken aan. Hiermee traint ze zichzelf (haar hersenen) om uiteindelijk steeds makkelijker anders te reageren dan ze van huis uit gewend was. Een goed boek over jaloezie is het boek van Pieternel Dijkstra.

Tot slot: Wat je afspreekt met elkaar met elkaar over flirten en vreemdgaan, is in elke relatie weer anders. Sommige partners spreken niets af en sommige partners van alles. Het ene is niet beter dan het andere. Het gaat erom wat werkt voor jullie.

Sabine, relatiecoach

Heb je vragen of wil je meer informatie? Mail naar info@verdiepjerelatie.nl of vul het contactformulier in.