Beiden hebben schuld bij ruzie

Ik spreek liever niet over ‘schuld’, maar het spreekwoord Waar er twee vechten, hebben er twee schuld klopt mijn inziens wel. Er is immers geen ruzie, als één niet ‘terug ruziet’. ‘Terug ruziën’ doen we alleen als we ons geraakt voelen. Als iemand tegen mij zou schreeuwen ‘wat ben jij een ongelooflijk lelijke kamerplant’ dan voel ik mij – uiteraard – niet aangevallen. Dan ontstaat er ook geen ruzie. Ik zou misschien wat verbaasd zijn om ‘uitgescholden’ te worden voor kamerplant, maar ik kan mij niet identificeren met een kamerplant dus ik zou me er ook niet erg druk om maken. Maar als ik te horen zou krijgen ‘wat ben jij een overgevoelig bang mens’ dan merk ik dat ik meteen in verweer wil. Aha. Daar kan ik dus geraakt worden en kan heel goed een ruzie ontstaan. (Mijn standaard manier om om te gaan met kritiek is om een tegenaanval te openen en voila, de ruzie is geboren). Blijkbaar zie ik mijzelf ergens dus ook als overgevoelig en bang, maar verwerp ik die delen in mij. Ik verwerp het zo sterk, dat ik het niet wil voelen. Ik heb hierin dan te leren dat ik mijzelf mag accepteren zoals ik ben, inclusief het misschien wel ietwat overgevoelige deel in mij en inclusief het bange meisje in mij.

Kwetsbaar opstellen is de sleutel

Stel nu dat mij verweten wordt dat ik een overgevoelig bang mens ben. En stel nu dat ik níet in verweer ga, maar in plaats daarvan onderzoek of dat verwijt van toepassing is op mij: goh, nu je het zegt… zo heb ik er nog niet eerder naar gekeken… ik reageer inderdaad vaak erg gevoelig….en ik maak me ook best vaak zorgen ja…
Of dat ik, als dat nog een stap te ver is, eerst na ga wat voor reactie het teweeg brengt ín mij wanneer de ander iets zegt waardoor ik de tegenaanval wil openen: ik merk dat wat je nu zegt mij laat verstijven/mijn buik verkrampt/mijn ademhaling versnelt en dat ik zin heb om… ik merk dat ik geraakt ben en dat ik tijd nodig heb om bij mijn gevoel te komen…
Hoe zou zo’n situatie dan verlopen? Zou er dan nog steeds ruzie ontstaan? Nee! De focus ligt in zo’n situatie meer op jezelf en niet op het verweer. Je beweegt als het ware mee met de verwijten, bekijkt ze, onderzoekt ze, en leert ervan. Mijn ‘vechtlust’ verdwijnt altijd als ik dit zo doe en de ruzie krijgt zo geen kans. Sterker nog, er ontstaat juist verbinding.

Een slechte relatie zonder ‘vechten’

Hierboven schreef ik over situaties waarin de een de ander uitscheldt. Slaande ruzie zeg maar. Maar wat als de ruzie onderhuids plaatsvindt? En je in stilte iemand de schuld geeft van de slechte relatie? We noemen dat wel geen ruzie, maar het resultaat is hetzelfde: een relatie zonder echte verbinding.
Zo gaf ik mijn ex bijvoorbeeld in stilte de schuld dat hij onvoldoende rekening hield met mij. Wat ik toen te leren had, was dat ikzélf meer rekening met mijzelf mocht gaan houden. Ik kwam onvoldoende voor mijzelf op, of deed dat op zo’n onhandige manier (lees: ik liet het oplopen, sprak mezelf niet uit en explodeerde daarna) dat dat ook weer een bron was voor ruzie.

Een slechte relatie met iemand anders ontstaat wanneer je zélf op een bepaald ‘terrein’ niet in evenwicht bent. Kwetsbaar durven opstellen is de sleutel, maar dat kan alleen als je deze twee waarheden aanneemt:

Waar er twee vechten, hebben er twee schuld

Waar er twee vechten, hebben er twee gelijk

Sabine

Sabine is relatietherapeut en helpt jou graag jullie relatie te onderzoeken. Mail voor meer informatie naar info@verdiepjerelatie.nl