Wel of niet scheiden? 

Als relatietherapeut is het ergens een beetje vreemd om een blog te schrijven over scheiden. Toch is mijn doelgroep vaak aan het overwegen om te scheiden. Van een relatietherapeut verwacht je misschien dat iemand pro-relatie is, maar zo sta ik niet in het leven. Een relatie moet niet koste wat het kost behouden blijven. Maar tegelijkertijd is een relatie groot goed. Er zijn maar een paar mensen in je leven die jou zo goed kennen als je man, vrouw, vriend of vriendin.

Ik weet goed wat het betekent om te scheiden. Wat de gevolgen zijn. Maar als mensen mij vragen wanneer weet je nu of je moet scheiden…tsja, dan kan ik geen antwoord geven. Dat antwoord dient uit jezelf te komen en dat antwoord komt naar mijn idee uiteindelijk ook vanzelf.

Positieve en negatieve kanten van een scheiding

Ik sta dubbel tegenover scheiden. Enerzijds weet ik hoeveel verdriet het scheiden veroorzaakt bij alle betrokkenen. En dat is niet mis. Ik kan dit zeggen uit eigen ervaring: ik ben een kind van gescheiden ouders én ik ben zelf ooit gescheiden (of beter: uit elkaar gegaan). Mijn zoon heeft nog steeds af en toe verdriet van onze scheiding en ikzelf heb veel persoonlijk werk moeten verrichten om zowel mijn eigen scheiding als de vechtscheiding van mijn ouders te kunnen verwerken.

Anderzijds weet ik ook hoe relatieproblemen jouzelf kunnen opbreken. Ik was op een gegeven moment uitgeput door mijn relatieproblemen. Ik wist niet meer wat ik nog kon doen. Ik had een soort burn-out door mijn relatie. Mentaal was ik eigenlijk al vertrokken. Zelfs hulp inschakelen van een relatietherapeut had niet het gewenste effect. Gelukkig vond ik andere hulp. Hierdoor leerde ik veel over mezelf. Dat voorkwam niet dat we alsnog uit elkaar gingen, maar ik heb nog steeds een goede relatie met mijn ex(en).

Zelfs al heb ik heel goed contact met mijn ex-partner en loopt alles op rolletjes, ik wou dat ik destijds had gedacht aan relatietherapie of het inschakelen van een relatiecoach. Vooral als mijn zoontje zegt: ‘mama, ik kan zó genieten als jij én papa samen met mij door de stad lopen.’ Au. Ik had het hem zo gegund dat zijn ouders nog bij elkaar waren.

Al moet ik ook eerlijk toegeven dat ik destijds waarschijnlijk niet klaar voor relatietherapie was. Ook is het zo dat ik, als ik nu terugkijk, de scheiding en de daarop volgende (slechte) relatie nodig had om mij verder te ontwikkelen. Ik had nog veel te leren. Ik weet niet of ik zoveel over mezelf geleerd had als ik nu nog bij mijn ex was, omdat ik in die relatie mijzelf onvoldoende tegenkwam.
Al met al waren het harde lessen, maar voor mij wel broodnodige lessen.

Hoe weet je nu of je moet scheiden?

Het kan ontzettend lastig zijn om te beslissen of jullie wel of niet gaan scheiden. De ‘voors en tegens’ afwegen kan gekmakend werken. Want vaak zijn er net zoveel argumenten vóór een scheiding te verzinnen als tégen een scheiding. Dit is niet alleen bij scheidingen zo, maar bij alle conflicten, weet ik uit ervaring als jurist. Hierdoor heeft onze rechterlijke macht bestaansrecht, maar dat is een heel ander onderwerp.

Maar of je nu wel of niet bij elkaar blijft, ik denk dat het belangrijk is voor jézelf om na te gaan: heb ik er alles aan gedaan? Zodat je jezelf en je eventuele kinderen kunt blijven aankijken en een eerlijk gesprek kunt blijven voeren met ze.

Dus voor de twijfelaars die een scheiding overwegen, is mijn tip: stel jezelf 2 vragen.
De eerste vraag die je jezelf moet stellen is:
Wil ik nog een relatie met mijn partner? Zo niet, dan is het ook gewoon klaar. Maar als je twijfelt, is het goed om die twijfel te onderzoeken.

De tweede vraag die je jezelf moet stellen is:
Als ik nu zou scheiden, heb ik er alles aan gedaan om dit te voorkomen? Maar dan ook echt álles? Kan ik mijzelf en eventuele kinderen straks in de ogen aankijken en vrede hebben met mijn beslissing? Heb ik mijzelf goed laten informeren? Heb ik er alles aan gedaan om op goede voet te komen met mijn partner? Denk hierbij heel breed: van mediation tot coaching, van hypnotherapie tot acupunctuur (bij wijze van).

De nadelen van scheiden vanuit mijn perspectief

Als men mij vraagt hoe ik het ervaar, gescheiden te zijn, dan kan ik wel een aantal nadelen opnoemen. Je zult merken dat je, zeker als je een scheiding overweegt, bij elk nadeel ook wel weer een tegenargument kunt bedenken. Ik deel dit dan ook niet om je te overtuigen om níet te scheiden, maar ik wil je simpelweg een inkijkje geven en je zo goed mogelijk informeren vanuit mijn perspectief, zodat jij zelf een juiste beslissing kan nemen.

Het leed dat je je kind aandoet

Kinderen willen papa en mama bij elkaar. Dat wil hun hart. Hoe oud ze ook zijn. Kinderen willen geen gescheiden ouders, ook niet als ze twee keer zoveel speelgoed krijgen…
Mijn oudste was één toen ik en zijn vader gingen scheiden, en zelfs toen al greep hij elke kans om papa’s hoofd en mama’s hoofd dicht tegen elkaar aan te klemmen voor zijn borst zodra de gelegenheid zich voor deed. Logisch naar mijn idee: Je kind komt voort uit beiden én weet intuïtief dat je samen meer bereikt dan alleen, dat je veiliger bent en ook gelukkiger. Iedereen kent het onderzoek waaruit blijkt dat gehuwden langer leven dan gescheiden mensen, maar wie weet leven ook kinderen langer en gelukkiger van ouders die een goede relatie hebben?
Het verdriet van je kind is na een scheiding niet zomaar weg en popt op onverwachte momenten op. Zelfs jaren later is mijn ervaring. Dat kan getriggerd worden door een gesprek, opmerking, foto, filmpje etc. Ik heb gelukkig mijn eigen verdriet goed verwerkt, waardoor ik weet hoe ik moet omgaan met het verdriet van mijn zoon over de scheiding, maar het blijft simpelweg niet leuk (ik vind het zelfs akelig) om je kind verdriet te zien hebben van een beslissing die ik (en zijn vader) heb(ben) gemaakt.

Moeilijke vragen

Mijn zoon stelt af en toe vragen: waarom zijn jullie nou gescheiden? Houden jullie dan niet meer van elkaar? Bij deze vragen voel ik me ongemakkelijk. Want de scheiding écht goed uitleggen vind ik lastig. De uitleg bleef eerst bij: ik hou nog wel van papa, maar we vonden verschillende dingen leuk en daardoor pasten we niet meer bij elkaar. Maar tegenwoordig voelt dit antwoord niet meer geheel passend. Want wat leer ik mijn kind hiermee, vraag ik me wel eens weifelend af. Dat liefhebben voorwaardelijk is? Dat je wel op elkaar moet lijken om elkaar lief te hebben? Zo zie ik de liefde niet.
Wellicht vertel ik de volgende keer aan mijn zoon dat ik nog eens heb nagedacht over zijn vraag. En dat ik het nu iets anders zie. Dat ik destijds niet in staat was om goed te voelen wat ik voor zijn vader voelde, dat ik wellicht nooit mijn hart heb geopend voor hem, omdat ik dat niet kon en durfde. Dat ik dat toen nog niet geleerd had door wat ik heb meegemaakt en dat ik dat pas durfde en kon toen ik al weg was bij hem….

Confrontatie met jezelf

Mijn eigen verdriet en eenzaamheid na de scheiding vond ik ook lastig. Ik had nooit geleerd hoe ik hier zuiver mee om moest gaan. Ik kon nu niet leunen op mijn partner, ik kon hem nu niet meer de schuld geven van mijn rotgevoel…

Het moeten missen van je kinderen

Na een scheiding zijn je kinderen er niet meer 24/7. Je kan niet altijd meer met ze praten, spelen, lachen, knuffelen… Het kan heerlijk zijn om alleen te zijn, alleen boodschappen te kunnen doen of te winkelen, maar ik vond het ook confronterend in het begin om andere kinderen met hun ouders te zien wanneer mijn zoon er niet was. Misschien ga je zelfs belangrijke ‘eerste keren’ missen die je niet kunt timen, zoals leren fietsen, tandjes eruit etc. En wat ook nog eens kan zijn is dat de nieuwe vriend of vriendin van je ex dit wél meemaakt. Au.

(Een manier om dit leed niet te hoeven voelen, zie ik veel in de praktijk: moeders die hun kinderen zoveel mogelijk weghouden bij de vader, onder het mom: kinderen hebben vooral hun moeder nodig, en niet zozeer een vader. Valse argumenten worden gebruikt, zoals: vader is niet in staat om goed voor de kinderen te zorgen, want hij is té <vul maar in>: té streng, té egoïstisch, té onverantwoordelijk, té onvolwassen, hij woont té ver etc. Over moeders die hun kinderen weghouden bij hun vader volgt later nog een blog.)

Daarnaast ervaar ik onderstaande punten ook als nadelen van gescheiden zijn als je samen kinderen hebt:
– het praktische gesjouw van en met de kinderen en hun spul
– het continue telefonisch afstemmen van zaken met de andere ouder
– de onmogelijkheid om te verhuizen buiten de stad/naar het buitenland als je kinderen hebt met je ex
– de uitdagingen van het samengestelde gezin met je nieuwe partner
– je nieuwe partner die onmogelijk, maar dan ook onmogelijk, ooit de nieuwe vader of moeder wordt van je kind. Jouw ex blijft de vader of moeder van jullie kind(eren) en is niet vervangbaar, ook al denk je wellicht van wel (in het begin)
– de onmogelijkheid van het combineren van de agenda’s van de nieuwe samengestelde gezinnen voor vakanties en feestdagen.
En zo kan ik nog wel even doorgaan…

Echter hoeven bovenstaande punten geen redenen te zijn om níet te scheiden. Ieder mens is anders en iedere situatie is anders. Zoals ik al schreef: je hebt zo je redenen om te willen scheiden van je partner.
Wellicht wil je die bespreken. Of wil je een luisterend oor. Neem in dat geval vrijblijvend contact op via info@verdiepjerelatie.nl

Sabine